Kilka dni temu obchodziliśmy aż siedemdziesiątą siódmą rocznicę Powstania Warszawskiego. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Poprzez decyzję Dowódcy Armii Krajowej generała Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się 1 sierpnia 1944 roku. Podczas kolejnych 63 dni działacze niepodległościowi brali udział w walce, której to celem była niezależna Polska, wolna od zbrojnych wystąpień Niemiec a także sowieckiej władczości. Według obliczeń, aż 16 tysięcy ludzi straciło życie podczas walki o stolicę, z kolei rannych zostało dwadzieścia pięć tysięcy osób, wśród nich przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Mało tego, około 30 procent osób, które podczas Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary egzekucji przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Niezaprzeczalnie największe spotęgowanie rzezi na ludności cywilnej nastąpiło w okresie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy działał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.
Jednakże, mimo dużego poświęcenia oraz niewiarygodnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i "zwykłych" osób cywilnych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezsprzecznie należy dbać o pamięć oraz odwagę ludzi angażujących się w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież walczyli w imię godności i wolności człowieka. Wobec tego warto nie tylko w ten jeden dzień w trakcie roku, ale też co pewien czas zatrzymać się na parę chwil w tej codzienności i zastanowić się nad tym, ile wyrzeczeń i poświęceń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Współcześnie nietrudno jest bezpodstawnie oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w znacznie odmiennych realiach niż my. Warto jeszcze obeznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to aby poznać więcej informacji, które są równie istotne i potrafią zmienić nasze postrzeganie w zasadzie diametralnie. Okażmy swoją empatię i respekt.